Périgueux is een stad om te eten... Wie houdt van erfgoed, gastronomie, lokale producten, goede restaurants, feestavonden en dagelijks entertainment, komt hier als koppel of als gezin aan zijn trekken.
De stad is al meer dan 2 jaar een plaats met geschiedenis en heeft sporen van de Gallo-Romeinse periode behouden dankzij de middeleeuwse muren, de renaissancegevels en de beroemde 000e-eeuwse kathedraal.
Het Gallo-Romeinse tijdperk
Gelegen in de Isle-vallei, bevat de omgeving van Périgueux talrijke paleolithische afzettingen. Net stroomafwaarts van de stad, op de plaats van Sept Fonts, vormde een aan één kant uitgesneden kiezelsteen, die 2 miljoen jaar oud was, een van de oudste getuigenissen van menselijke aanwezigheid in de regio.
De heuvels op de top van Périgueux werden bewoond door het Gallische volk van Petrocores, vóór hun opname in het Romeinse Rijk en de stichting van de stad Vesunna rond 16 voor Christus. Deze Gallo-Romeinse stad, gelegen op de rechteroever van het eiland, was een belangrijke stad met een grote domus (residentie), een enorm amfitheater en een tempel van ruim 2 hectare. Opgedragen aan de Gallische godin Vésone, die de beschermgod van de stad werd, was het meest heilige centrum de Vésone-toren, die vandaag de dag nog steeds zichtbaar is. Het Vesunna-museum, geeft de geschiedenis van de Gallo-Romeinse site weer en bewaart talrijke archeologische sporen.
In de middeleeuwen
Omringd door een muur rond de 4e eeuw, vormde dit deel in de middeleeuwen de stad van de stad. Het herbergt het bisschoppelijk paleis, de kathedraal van de stad en grote woningen van aristocratische families. Tegenover deze stad ontwikkelt die van Puy Saint-Front zich dankzij voor de pelgrims van Santiago de Compostela, die de relikwieën van Saint-Front komt bekijken in de gelijknamige kerk. Ook omgeven door een muur, heeft het alle kenmerken van een versterkte stad, zoals de Mataguerre-toren.
Tijdens de Renaissance
Rijke families zetten de gevels van hun huizen in de mode en veel hotels bewaren daar vandaag de dag sporen van: het Maison du Pâtissier, het Hôtel de Mèredieu of het Hôtel de Fayard. De rijkdom van de sculpturen kan worden gewaardeerd op de deuren, of binnen in andere woningen met weelderige, enigszins verborgen renaissancetrappen.
In de 18e en 19e eeuw
Périgueux verandert opnieuw van uiterlijk; de muur valt, de stad gaat open, er worden een paar gebouwen in Haussmann-stijl gebouwd en Kathedraal van Sint-Front wordt vernieuwd. De wederopbouw duurde ongeveer veertig jaar om alle pracht en praal van de koepeldaken terug te krijgen, waarvan de stijl nog steeds vragen oproept. De bouwer ervan is niemand minder dan Paul Abadie, de toekomstige architect van de Sacré-Coeur in Parijs, die definitief zijn stempel op het gebouw en de stad heeft gedrukt.
